Terugblik 2022: Embassy of Inclusive Society
Inclusiviteit is een complex, gevoelig en soms abstract onderwerp. De Embassy of Inclusive Society omarmt deze complexiteit en het ongemak dat het soms met zich meebrengt. Vaak wordt inclusie benaderd als een probleem dat moet worden opgelost of als een lijstje dat kan worden afgevinkt. De Embassy maakt de keuze om inclusie te benaderen als een continu proces van leren en ontleren. Tijdens Dutch Design Week 2022 (DDW22) bood de Embassy ruimte voor uitwisseling en ontmoeting.
Inclusiviteit is niet iets dat je doet tijdens je werk en daarna weer naar huis gaat in je eigen bubbel, zegt Shay Raviv, curator van de Embassy of Inclusive Society. “Het is de vraag of je ook betrokken bent als persoon.”
Raviv: “Inclusiviteit kun je zien als een uitnodiging om met elkaar vorm te geven aan onze maatschappij.” Het gaat er, volgens Raviv, om dat we telkens weer openstaan voor die uitnodiging. “Dat zouden we moeten blijven oefenen. Anders kunnen we weer terugvallen in diep verankerde denkpatronen.”
Raviv maakt de metafoor van de sportschool: “Je bent nooit klaar met sporten. Je lichaam komt bij regelmatig trainen in een modus waarin je heel erg flexibel bent, of gespierd, of waarin je cardio erg goed is. Als je een jaar niets hebt gedaan, dan vergeet je lichaam het ook een beetje. Dan moet je weer gaan oefenen of iets anders gaan doen.”
Lees meer over het gedachtegoed achter de Embassy of Inclusive Society in dit interview met curator Shay Raviv.
Ontwerpen vanuit de eigen beleving en behoefte
Als locatie voor de tentoonstelling tijdens DDW22 koos de Embassy het Van Abbemuseum. Het museum doet al jaren onderzoek naar hoe een meer inclusieve en toegankelijke tentoonstellingsruimte te ontwerpen. Ook is er de rust en de ruimte om met elkaar in gesprek te gaan. Voor de expositie koos Raviv onder meer werken van ontwerpers die ontwierpen vanuit de eigen beleving en behoefte.
Zoals Haptic Room Studies #1 Porcelain Membrane Wall en #3 Conservation piece. Het is een samenwerking van Adi Hollander, Andreas Tegnander, Eva Fotiadi, Ildikó Horváth, Sungeun Lee en Yonatan Cohen. De werken zijn onderdeel van een langlopend artistiek onderzoek naar de ‘zintuiglijke vertaling’ van beeldende en uitvoerende kunst. Bijvoorbeeld door het geluid van een film om te zetten of een muziekstuk te vertalen naar een tactiele ervaring.
Vrouwen met een migratieachtergrond deelden hun verhaal in ‘How to Tell a Herstory’. Een platform dat ruimte creëert voor een kritische reflectie op gender, migratie en familiale machtsstructuren, door de lens van alledaagse fotografie. Elk verhaal begint met een paar foto’s, geselecteerd door de verteller en geüpload naar de Herstory Tool. Een learning tool speciaal ontwikkeld in samenwerking met ontwikkelaar Babusi Nyoni. Ook Ebru Aydin, die onder meer de foto’s maakte, en textielkunstenaar Marjolein van der Wal, werkten aan dit project.
In de tentoonstelling zijn ook objecten van ontwerper Asefeh Tayebani te zien. Tayebani geeft met haar objecten een inkijk in het leven met autisme. Zelf heeft de ontwerper ook een vorm van autisme. Ze is wil aan mensen met autisme laten zien dat hun beperking geen ‘hokje’ is waarin ze zich moeten verstoppen.
Twee met hout ingelegde tafels vormden de uitnodiging om samen te komen en gedachten en ideeën uit te wisselen. Een stukje uit de Voorkamer in Utrecht, een plaats om verschillende culturen te ontmoeten. De tafels maken deel uit van een serie van vijf die werd ontworpen door Pim van der Mijl, Sapin Makengele, Maher Sobhea, Alaa Khweis en Shurooq Al-Qasemi.
Tijdens DDW22 is ook de installatie ‘Design Anthropology in the context of social issues’ te zien. Deze installatie nodigt enerzijds beleidsmakers uit om kennis te maken met design antropologie als een nieuwe benadering voor inclusieve burgerparticipatie. Anderzijds biedt de installatie nieuwe inzichten en tools aan ontwerpers die op een participatieve wijze willen creëren. Bureau Ruimtekoers ontwikkelde samen met design antropoloog Tina Lenz een vijf-stappenproces gebaseerd op de principes van design antropologie.
Bekijk hier de virtuele curator tour van Shay Raviv waarin zij je uitnodigt je denkpatronen te bevragen.
Labels
Naast een expositie waren er in totaal veertien workshops en sessies om met elkaar in gesprek te gaan. Zo ging Inclusively wired over de talenten en kwaliteit van mensen mensen met en neurodivers brein. Vaak wordt neurodiversiteit gelabeld vanuit het perspectief van een stoornis, met als risico dat we de mens met een Neurodiversiteit brein als persoon uit het oog verliezen. Maar ook dat neurodiverse mensen, jongeren, zich vaak anders of zelfs buitengesloten voelen. Zijn we in staat om over de labels heen te kijken en neurodiversiteit als gamechanger te omarmen? De sessie Inclusively Wired is georganiseerd door Studio Junctuur, iDROPS en Daisy Dawson, en is een vervolgsessie op een talk tijdens Design Fest Gent en de summerschool die iDROPS in juli organiseerde.
Beelddepot
Persfotografen, journalistieke onderzoekers van het Fontys Lectoraat Journalistiek en Verantwoorde Innovatie, ontwerpers en ervaringsdeskundigen verkenden hoe we de problematiek rondom dak- en thuisloosheid beter kunnen belichten. Dat gebeurde tijdens de workshop ‘Beelddepot, dak-en thuisloosheid in beter perspectief’. Waarom is die beeldvorming belangrijk en welke verantwoordelijkheid hebben journalisten hierin?
Sociale Sportschool
Ontwerpers Sjaak Langenberg en Rosé de Beer ontwikkelden de Sociale Sportschool. Een serieuze work-out met een sociale component: sporters gaan met ouderen in een rolstoel of met rollator samen op bootcamp. Daarbij zijn de rolstoelen tevens fitnessapparaten. Tijdens DDW22 konden geïnteresseerden zich aanmelden voor een sessie bij het Paviljoen Wilgenhof.
Een spiegel
Een conferentie met sprekers als architect Lyongo Juliana, Studio Smelt, kunstenaar Marcin Karwiński en experts uit zorg- en onderzoeksinstellingen was inspirerend en tevens confronterend. Karwiński hield de sprekers en de zaal een spiegel voor. Zijn oproep is nieuwsgierig te zijn naar iedereen. “Wat kan die ander? Hoe denkt de ander? Maak je vooral zorgen om elkaar. Ga met de doelgroep kijken, vraag de doelgroep om het te bedenken. Die doelgroep heeft een oplossing voor je. Vraag het niet pas achteraf, dat werkt gewoon niet.” Karwiński gaf op zaterdagochtend ook een workshop ‘Verbale en non-verbale communicatie – wat is het verschil?’
Naast de conferentie organiseerde de Embassy in samenwerking met Concrete Blossom een symposium in het van Abbemuseum; Parallelle Werelden en Tussenruimtes. Hoe ziet de stad eruit als de kennis en kunde van migrantengemeenschappen het vertrekpunt zijn in het vormgeven van het publieke domein?
Een vraag voor de vergrijzende samenleving
ActiZ is partner van de Embassy of Inclusive Society. De reden voor hen om deel te nemen aan juist deze Embassy is dat gezondheid heel beperkt georganiseerd wordt vanuit de sector gezondheidszorg. Anneke Westerlaken, voorzitter van de brancheverenging ActiZ: “Gezond zijn komt vooral voort uit het feit dat je mee kunt doen in de maatschappij; omdat je een plek hebt waar je kunt wonen, dat je voldoende sociale contacten hebt. Dat we gezondheid ervaren, ligt eigenlijk maar beperkt aan onze gezondheidssector, het ligt vooral daarbuiten. De inclusiviteit van de samenleving is daarin dus erg belangrijk. De vraag van de vergrijzende samenleving is geen vraag voor de zorgsector, maar een vraag voor de vergrijzende samenleving.”
ActiZ staat ervoor dat mensen die ouder worden, ook gewoon nog mee kunnen doen en een volwaardige plek in de samenleving hebben. “De vergrijzing vraagt om een andere manier van leven en een andere manier van kijken naar het ouder worden. Om te onderzoeken hoe we daar invulling aan kunnen geven, dát doen we hier op DDW.”
Wil jij bijdragen aan de Embassy of Inclusive Society of ben je benieuwd naar de ontwikkelingen? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief (onderin de hoofdpagina), bezoek de pagina van de Embassy of Inclusive Society of neem contact met ons op.