WDE Spotlight: Angel-Rose Oedit Doebé

Kun je iets meer over jezelf, je achtergrond en jouw ontwerppraktijk vertellen?

Hi! Ik ben Angel-Rose. Ik heb Fine Arts gestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU). Ik zie mezelf als een beeldend kunstenaar die werkt met fotografie. Mijn werk is eigenlijk altijd sociaal-maatschappelijk betrokken.

Ik werk vanuit het concept The Angel-Rose coloured glasses. Dit is eigenlijk een mix van camp, folk cultuur en activisme. En binnen die mix, laat ik me uit over marginalisatie en maak ik dat juist belachelijk. Ik wil duidelijk maken hoe onterecht het is hoe sommige mensen worden behandeld.

Jouw project The world of The Angel-Rose coloured glasses is tijdens Dutch Design Week onderdeel van de Embassy of Inclusive Society. Wat kun je ons over dit project vertellen? 

The Angel-Rose coloured glasses is mijn afstudeerproject. Het is een installatie met een bijbehorende fotoserie. De titel van het project is een combinatie van, natuurlijk, mijn voornaam ‘Angel-Rose’ en ‘coloured glasses’. Dat laatste verwijst naar de ‘roze bril’, iets romantischer zien dan hoe het eigenlijk is. 

Heel vaak wordt tegen mij gezegd dat mijn emoties niet valide zijn. Bijvoorbeeld wanneer ik mij uit over die marginalisatie, of vertel dat het niet oké is hoe ik soms wordt behandeld. Ik ben natuurlijk niet de enige die dat ervaart, dus over die ongelijkheid wilde ik me graag uiten. Tijdens mijn studie ben ik gaan onderzoeken hoe ik dit op een eigen manier en scherpe manier kon doen. Ik heb The Angel-Rose coloured glasses in twee jaar kunnen ontwikkelen tot waar het nu staat. Het is bijna een satire voor marginalisatie, waarmee ik het verhaal hierover én mijn plek in die maatschappij weer wil claimen. Dan heb ik het over de witte en westerse maatschappij, die niet voor mij is gemaakt. Ik wil juist werk maken dat verbindt, want die verbintenis is heel belangrijk voor mij. Daarom wilde ik een wereld bouwen die mensen onderdeel maakt van het werk, in plaats van alleen beschouwer. 

Op DDW zie je twee onderdelen uit de installatie. Een fotopaneel, Twinning is winning, en een spiegel I hope I have the confidence of a mediocre white guy today. Twinning is winning maakt mensen onderdeel van een representatie die gaat over tekortkomingen. Tegelijkertijd is het dubbelspel: ik wil dat mensen bewust zijn van wat het betekent voor jouw positie in de maatschappij als jij jouw eigen hoofd toevoegt aan een bruin, dik lichaam. Ik vraag me af of mensen dat besef hebben. Ik wil testen en mensen beproeven op hun eigen intellect. Mijn werk oogt misschien dom en naïef, maar het heeft eigenlijk heel veel intelligentie, daarmee speel ik.

I hope I have the confidence of a mediocre white guy today is een spiegel. Ik werk vaker met spiegels met bepaalde statements erop geschreven, omdat mijn werk gaat over zelfreflectie op privileges en marginalisatie. Als je in die spiegel kijkt met een tekst erop, dan betekent dat voor iedereen natuurlijk wat anders. Ik schrijf de teksten met de hand, omdat ik een humane plek wil opeisen in die plastic, westerse cultuur; imperfectie in die neppe wereld. De tekst “I hope I have the confidence of a mediocre white guy today” slaat op het offer punt van privilege. Mensen met de meeste privileges, hebben soms ook de meeste arrogantie. Dat kan ik gewoon niet begrijpen. En ik ben niet de enige.

Kun je uitleggen hoe jouw project zich verhoudt tot het verhaal van deze Embassy? 

Ik denk dat de Embassy heel erg gaat over verhalen vertellen die niet gezien worden. Dat staat in lijn staat met mijn werk. Ik probeer juist een wereld te maken waar mensen hun verhalen met elkaar kunnen delen om samen te komen. Om zich niet alleen te voelen. En de reden waarom ik mezelf gebruik in mijn eigen werk is niet omdat ik mezelf zo geweldig vind, maar omdat je mensen zoals ik, of het nou komt door mijn uiterlijk, lichaamsbouw en huidskleur, niet veel terugziet in de maatschappij. Door mijzelf te gebruiken, kan een ander zichzelf zien. Als je een goed zelfportret maakt, ziet de kijker zichzelf en niet jou. Als iemand zich minder alleen voelt door naar mijn werk te kijken, dan is mijn doel behaald. En ik denk dat iedereen in deze Embassy gewoon een verhaal wil delen dat meer licht verdient. En zo ook dat van mij en vele anderen. De Embassy gaat over samenkomen en een geheel worden, en dat komt overeen.

Je hebt veel projecten gedaan rondom inclusiviteit. Waarom heb je besloten om je met dit thema bezig te houden?

Ik denk dat dat eigenlijk bewust of onbewust zo is gegaan. Door mijn eigen positie in de maatschappij ben ik eigenlijk in dat thema getrokken. Het gaat over gezien worden, en niet alleen ikzelf maar met mij vele anderen worden niet gezien. Met én voor die mensen wil ik een verhaal vertellen. Ik wil een realistischer beeld van de wereld laten zien. Een beeld waar wij als mensen ook gewoon recht op hebben. Het is eigenlijk geen keuze geweest om het over inclusiviteit te hebben. Ik voel gewoon een bepaalde verantwoordelijk vanuit mijn positie om me uit te spreken over ongelijkheid. Via mijn werk en kunst uit ik me.

Wat voor ontwerp/project zou je nog graag realiseren in de toekomst en waarom? 

In de nabije toekomst ga ik me focussen op de Hindoestaanse, Indiase en Desi cultuur. Ik heb een prijs gewonnen, namelijk het Keep an Eye Photography Stipendium en een jaarplan ingediend om me verder te gaan verdiepen in die culturen. Dit komt voort uit uit de haat/liefde verhouding die ik heb met mijn eigen roots. Ik denk dat dat komt door de onbekendheid die ik ermee heb, en ik wil juist een bepaalde representatie delen met de wereld over mijn eigen roots die ook niet verteld worden. Niet op de manier waarop ik dat zelf zou willen zien. Met name van de vrouw in een LHBTIQ+ community binnen deze gemeenschappen. Dat ga ik volgend jaar realiseren. Wat ik nog meer graag zou willen doen is betrokken zou willen zijn in de art direction voor grotere installaties, of stage performance. Dat zou ik ook heel cool vinden. Ik zou ook meer in met mode willen doen. Niet als ontwerper maar meer omtrent concept. Mijn doel als kunstenaar is niet om één vorm te hebben, dus ik zou dat wel verder willen ontwikkelen. Meer onderzoek doen dus naar textiel, mode, installaties en ruimtelijk werk.

Kun je een andere interessante ontwerper noemen die zich bezighoudt met hetzelfde onderwerp, en waarom is zijn/haar werk zo sterk in jouw ogen?

Ik moet meteen denken aan iemand, weliswaar geen ontwerper maar beeldend kunstenaar. Wat ik met mijn werk probeer te doen, is het vertellen van verhalen die een podium verdienen. Daarvoor heb ik het werk van Raquel van Haver eindeloos gebruikt en bestudeerd. Ik ben een enorme fan van haar werk, sinds het begin. Dat het materialiserende en theoretische onderzoek, hoe ver zij gaat om te graven naar de wortels van haar werk en het dan ook voor elkaar krijgt dat te visualiseren, dat is fenomenaal. Haar werk is beeldschoon. Het is rauw, authentiek, echt, oprecht en verhalend. Er gebeurt zoveel in de scènes, in de mensen, in texturen die zij gebruikt in haar werk. Alles heeft inhoud en een verhaal, of het nou de techniek is, of de materialen die ze gebruikt, het is gewoon zo persoonlijk, groot, mooi werk.

Hoe denk je dat jij met jouw werk impact kan maken? 

Dat is een lastige voor mij. Ik weet uit reacties dat mijn werk veel met mensen doet. Het is aanwezig en mensen hebben er een mening over. Niet iedereen vindt mijn werk even mooi of tof, maar er zijn ook enorm veel mensen die het wel heel mooi vinden en blij zijn zichzelf te kunnen zien in mijn werk. Het is openbarend en heeft een bepaalde humor en brutaliteit die sommige mensen wel kunnen waarderen. Ik vind het lastig om te zeggen over mijn eigen werk, maar van anderen krijg ik terug dat het die impact heeft. Mensen voelen zichzelf vaak meer gezien door mijn werk. Het geeft hen een bepaalde rust. Dat is volgens mij het grootste compliment dat je kunt krijgen als kunstenaar, dat je werk iets losmaakt en dat mensen zich meer gezien voelen door het werk.

Als je één persoon mocht kiezen om mee samen te werken (een wetenschapper, kunstenaar, filosoof, bioloog, ontwerper, politicus, wie dan ook), wie zou je kiezen en waarom?

Ik ben enorm fan van mode-ontwerper Fong Leng. Ik vind het een hele fascinerende vrouw en ik denk dat een hele hoop mensen niet weten wat zij eigenlijk heeft betekend voor de Nederlandse kunst- en modewereld. Ik heb haar een keer gezien in het echt, en de aura die om haar heen hangt, het is fascinerend en het maakt me bang op de beste manier die je kunt bedenken. Ik denk dat zij een enorme pionier is voor vrouwen van kleur in Nederland, en zeker binnen de kunstwereld. Ik heb als kunstenaar veel te danken aan harde werkers als Fong Leng.

Voor/met welk bedrijf zou je heel graag een keer een project willen doen? En wat voor project zou dat zijn?

Ik zou dan kiezen voor Maison the Faux, daar zou ik graag mee willen samenwerken voor bijvoorbeeld stage-design of een performance. Samen een set design maken, of het concept daarvoor bedenken. Ik denk dat mijn sterke visualisatie van kleuren en materialen goed zou kunnen samenwerken met hun visie. Ik denk dat we allebei een soort camp aesthetic hebben op een eigen manier. En ze doen niet alleen mode, ze doen nog veel meer, ze gaan uit hun comfort zone en proberen verschillende vormen van creativiteit. Daardoor denk ik dat we wel een hele goede match zouden zijn!