WDE Spotlight: Chiara Treglia

Kun je iets meer vertellen over jezelf, je achtergrond en je ontwerppraktijk? 

Ik ben geboren in 1994 in Verona, Italië. In 2014 verhuisde ik voor het eerst naar Nederland om Industrial Design te studeren aan de TU/e. Na mijn bachelordiploma in 2017 verhuisde ik naar Londen (VK). Hier begon ik met een dubbele masteropleiding – Global Innovation Design – aan het Royal College of Art en het Imperial College of London. Tijdens mijn master kreeg ik de kans om te werken en te studeren in verschillende steden over de hele wereld, zoals Tokio en New York. Hierdoor kwam ik in contact met verschillende ontwerpculturen en werkwijzen. Ook ontdekte ik mijn passie voor faciliteren en voor het creëren van maatwerk-toolkits voor mensen in een specifieke context en met een specifieke uitdaging. Hierdoor kreeg ik de kans om life-centred design te ontdekken, wat al snel de onderliggende filosofie van mijn werk als ontwerper werd. Na mijn master keerde ik terug naar Nederland en in januari 2020 hebben mijn partner Dick Rennings en ik tini studio opgericht, een studio voor creatieve facilitering en content design. We zijn gevestigd in Sectie-C en in Microlab, Eindhoven. Sindsdien zijn we bezig met het creëren van op maat gemaakte toolkits (fysiek en digitaal) en het faciliteren van sessies voor bedrijven en instellingen over uiteenlopende onderwerpen, zoals SDG’s, duurzaamheid, diversiteit en inclusie, ontwerp-innovatie en ondernemerschap.

Jouw project maakt deel uit van de Embassy of Water tijdens Dutch Design Week 2022. Wat kun je ons vertellen over dit project en in welke fase het zich nu bevindt?

Dit project gaat over het creëren van een toolkit en een omgeving (in de Raadszaal van het Designhuis), die het mensen – zoals stakeholders van woningcorporaties en ontwikkelaars, en alle partners van de Embassy of Water – mogelijk maakt om deel te nemen aan de besluitvorming over stedelijke ontwikkeling. Dit op zo’n manier dat de behoeften en wensen van onze primaire niet-menselijke stakeholder, water, niet langer bijzaak zijn, maar daadwerkelijk prioriteit krijgen.

We zijn nu in de beginfase van het project. We stellen het concept op en bepalen de interacties die we bij de gebruikers van de toolkit teweeg willen brengen. Het wordt een toffe maar snelle rit, met Dutch Design Week als hoogtepunt. Deze week gebruiken we de toolkit tijdens diverse sessies met stakeholders, de ‘stemmen van water’, en natuurlijk met water zelf!

Kun je uitleggen hoe het project zich verhoudt tot het verhaal van deze Embassy?

De Embassy werkte in het verleden – en werkt nog steeds – samen met de geïnspireerde en deskundige ‘stemmen van water’, zoals Cees Kamp en Li An Phoa, die de behoeften van water belichamen en het feitelijk een stem geven. Het project ondersteunt deze ‘stemmen van water’ met een gestructureerde, gefaciliteerde manier om win-winbeslissingen te nemen – beslissingen die het belang van water als een prioriteit beschouwen.

Wat was het belangrijkste uitgangspunt van het project?

Dit project begon met een informeel gesprek met Anouk van der Poll, die ik pas in juni dit jaar voor het eerst ontmoette. We ontdekten dat we allebei enthousiast zijn over het werk van Daniel Wahl en zijn boek Designing for Regenerative Cultures. Ik vertelde haar dat ik tijdens covid op Miro een digitale toolkit heb gemaakt, gebaseerd op zijn werk en de principes van life-centred design. 

Met deze toolkit spelen mensen dat ze in de directiekamer van een fictief bedrijf zitten. Ze moeten beslissingen nemen over de toekomst van het bedrijf en daarbij rekening houden met niet-menselijke, abstracte stakeholders, zoals de natuur, de toekomst en de samenleving. Terloops vertelde ik haar dat ik deze digitale toolkit graag een fysieke vorm zou willen geven. Misschien zelfs als een echte kamer voor echte directievergaderingen. Met een brede glimlach zei ze: “Ik heb een ruimte voor je!” en ze begeleidde me naar beneden, naar de Raadszaal van het Designhuis. Zo is het begonnen. 

Wat voor soort ontwerp/project zou je in de toekomst willen realiseren en waarom?

Ik creëer heel graag nieuwe, toegankelijke manieren voor mensen om complexe kennis en informatie te begrijpen, en om standpunten boven water te krijgen die normaal gesproken niet worden gehoord of ondervertegenwoordigd zijn.

Dit werk is vooral belangrijk voor grote organisaties, omdat het zich richt op culturele en organisatorische verandering. Zo wil ik me in de toekomst meer en meer specialiseren in het vakgebied Leren, Ontwikkeling en Cultuurverandering. Dit door toolkits te ontwikkelen voor grote organisaties in de private en publieke sector, zoals ASLM, het Europees Parlement of zelfs de Verenigde Naties.

Hoe denk je dat je ontwerp impact kan hebben?

Ik denk dat een belangrijk effect van dit project is dat we met een andere manier van werken en door open te staan voor verschillende standpunten, uiteindelijk oplossingen vinden voor de gebouwde omgeving die voldoen aan de menselijke behoeften, maar niet ten koste gaan van andere levende en niet-levende onderdelen van het systeem. In dit geval is het effect het besef dat een toekomst van evenwicht en harmonie tussen ons mensen en het ecosysteem om ons heen mogelijk is.

Kun je nog een interessante ontwerper noemen die aan hetzelfde onderwerp werkt? En wat maakt zijn/haar projecten zo geweldig?

Ik ben dol op het werk van Jeroen Spoelstra, die vanuit zijn Unbeaten Studio de filosofie van life-centred design in zijn dagelijks leven heeft geïn­te­greerd. Ik volg ook het werk van Damien Luz op de voet. Hij ontwikkelt interessante life-centred ontwerpkaders en toolkits voor ontwerpers. In zijn werk zie ik ook een duidelijk verband tussen life-centred ontwerp en inclusief ontwerp, een andere passie van mij.  

Als je één persoon mocht kiezen om mee samen te werken (een ontwerper, politicus, kunstenaar, wetenschapper, organisatie, wie dan ook), wie zou je dan kiezen en waarom?

Dan denk ik aan twee mensen. Ten eerste aan wetenschapper en auteur Daniel Christian Wahl. Zijn boek Designing Regenerative Cultures is een grote inspiratiebron voor veel van mijn werk. Het vormt de basis van het project bij de Embassy of Water. Wat ik zo mooi vind aan zijn werk is dat hij duurzaamheid ziet als menselijke en planetaire gezondheid. Het is voor ons makkelijker om na te denken over gezondheid dan over duurzaamheid. Dat zien we misschien als modeverschijnsel of als abstract en te ver van ons verwijderd. De visie dat duurzaamheid gezondheid is, maakt het voor ons makkelijker om ons emotioneel te verbinden met het onderwerp duurzaamheid.

Dit brengt me bij de andere persoon: wetenschapper Brene’ Brown. Ze werkt op het gebied van emotionele gezondheid met een bijzondere focus op schaamte, kwetsbaarheid en leiderschap. Ik zou graag met haar samenwerken om een toolkit te ontwikkelen die haar onderzoek vertaalt naar een speelse en toegankelijke manier om onze emotionele intelligentie te ontwikkelen en onze emotionele gezondheid te verbeteren. 

Als we ons emotionele zelf beter begrijpen, denk ik dat het makkelijker is om onszelf te zien als deel van een groter geheel, een breder ecosysteem. Deze innerlijke houding is noodzakelijk om serieus op weg te gaan naar een duurzame toekomst, een toekomst van menselijke en planetaire gezondheid.