WDE Spotlight: Kuang-Yi Ku

Kun je iets meer over jezelf, je achtergrond en je ontwerppraktijk vertellen?

Ik ben Kuang-Yi Ku. Ik ben geboren en getogen in Taipei, Taiwan, en verblijf sinds kort in Nederland. Ik heb drie masters behaald: in social design aan de Design Academy Eindhoven, tandheelkunde aan de universiteit van National Yang-Ming en communicatie-ontwerp aan de universiteit van Shih Chien. 

Vanwege mijn medische achtergrond is het grootste deel van mijn ontwerppraktijk min of meer gerelateerd aan medische technologie en biowetenschap. Ik ben vooral geïnteresseerd in de ethische controverse en de sociale kwesties die achter de geneeskunde schuilgaan. Bovendien ben ik erg benieuwd hoe opkomende biomedische technologieën de toekomstige samenleving en omgevingen kunnen beïnvloeden. 

Voordat ik kunstenaar en ontwerper werd, heb ik ongeveer zes jaar als tandarts gewerkt. Ik was ook medeoprichter van TW BioArt (Taiwan BioArt community) om het gebied van biologische kunst, wetenschap, kunst en ontwerp in Taiwan te stimuleren. Mijn werken gaan vaak over het menselijk lichaam, seksualiteit, intersoortelijke interactie en medische technologie, met als doel de relaties tussen technologie, individuen en het milieu te onderzoeken.

Mijn Tiger Penis Project is bekroond met de Gijs Bakker-award van 2018, de jaarlijkse prijs voor het beste project van een afstuderende masterstudent aan de Design Academy te Eindhoven. Ik won in 2015 ook de eerste prijs van de Taipei Digital Art Awards met The Fellatio Modification Project, waarbij ik lichaamsmodificatie, genderstudies, queer-theorieën, en tandheelkunde allemaal samenbracht. Mijn werk was te zien in internationale media zoals New Scientist, The Huffington Post, Elephant Magazine, DAMN° Magazine, Dezeen, Designboom, VICE, Dazed Digital, Daily Mail, New York Post, enzovoort.

Jouw project, Tiger Penis Project is onderdeel van de Embassy of Food tijdens Dutch Design Week. Wat kun je ons vertellen over dit project?

Vele culturen hebben hun eigen systemen van alternatieve geneeskunde, waarvan de doeltreffendheid volgens de hedendaagse wetenschappelijke analyse niet altijd kan worden aangetoond. Ze worden meestal beschouwd als louter culturele mythes, zoals het gebruik van de tijgerpenis om de mannelijke potentie te verhogen in de traditionele Chinese geneeskunde (TCG). Tegelijkertijd vormt de massale vraag naar wilde dieren in TCG een bedreiging voor bedreigde diersoorten. Toch kan TCG nog andere voordelen bieden dan de reguliere westerse geneeskunde. Daarom vroeg ik me af of er een manier is om het conflict tussen gezondheid, cultuur en milieubehoud op te lossen door een nieuwe interpretatie van de traditionele Chinese geneeskunde. 

Het Tiger Penis Project, dat niet-westerse perspectieven inbrengt in speculatieve ontwerpscenario’s, stelt het gebruik van opkomende biotechnologieën voor om kunstmatige dierlijke delen te creëren voor de Chinese geneeskunde. Door westerse en Chinese geneeskunde en technologieën te combineren, zou deze nieuwe hybride geneeskunde de verdere vernietiging van zowel dieren als traditionele culturen kunnen voorkomen. En meer mogelijkheden kunnen bieden zodat de menselijke samenleving en de natuurlijke omgeving naast elkaar kunnen bestaan.

Kan je uitleggen hoe jouw project zich verhoudt tot het verhaal van deze Embassy?

Er is geen duidelijke grens tussen voedsel en medicijnen in TCG. Het gebruik van bedreigde diersoorten als ingrediënten voor de TCG lijkt dus sterk verband te houden met de voedselproblematiek van het vlees eten. In het project probeer ik biotechnologie te gebruiken om alternatieve manieren te ontwikkelen om TCG te beoefenen, die ook vergelijkbaar zijn met de technologieën van kunstmatig vlees. Daarom denk ik dat het min of meer het thema van de Embassy of Food dit jaar weergeeft. De curatoren en ik vonden het interessant om de mogelijkheden te zien van kunstmatige dierlijke delen voor TCG in de supermarkt van de toekomst. Het is niet alleen een echo van het onderwerp kunstmatig vlees, maar brengt ook de nieuwe interpretatie van de niet-westerse filosofie van het eten in de mainstream voedingsmarkt.

Waarom heb je besloten je bezig te houden met projecten rond dit thema?

Tiger Penis Project is mijn eerste project dat sterk gerelateerd is aan de traditionele Chinese geneeskunde. De inspiratie gaat terug tot een paar jaar geleden, toen ik zag hoe enkele internationale media die de Chineestalige gemeenschap beschuldigden van het doden van tijgers om TCG te beoefenen. Hoewel ik begrijp dat de bescherming van bedreigde diersoorten zeer belangrijk is voor het behoud van het milieu, geloof ik ook dat de Chinese geneeskunde bepaalde culturele waarden bevat die verschillen van de gangbare westerse geneeskunde. Daarom dacht ik na over hoe een win-winsysteem kan worden gecreëerd om zowel de bedreigde tijgers te beschermen als het verdwijnende Aziatische medische erfgoed te behouden. Dat was dus het uitgangspunt van het Tiger Penis Project, en tevens een aanleiding voor mij om de nieuwe interpretatie van de TCG te blijven onderzoeken door middel van het interdisciplinair onderzoek tussen kunst/design en wetenschap/technologie.

Voor het Tiger Penis Project, werd ik eigenlijk opgeleid door het Westerse medische systeem. Ik geloofde dus totaal niet in TCG voordat ik aan deze TCG-gerelateerde projecten werkte. Na te hebben samengewerkt met verschillende TCG-artsen en een aantal TCG-projecten te hebben uitgevoerd, zoals Tiger Penis Project, Tarot of Pulse en Millennium Ginseng Project, heb ik echter wel een soort culturele waarde ontdekt die in dit medische systeem verborgen zit. Maar volgens mij mag het geen zwart-wit binaire kwestie zijn wanneer we moeten beslissen in welke geneeskunde we moeten geloven. Voor mij draait het meer om de vraag hoe een evenwicht kan worden gevonden tussen de reguliere westerse geneeskunde en andere alternatieve medische praktijken van de rest van de wereld. Ook al zijn er zoveel eindeloze debatten en controversiële kwesties in het conflict tussen westerse geneeskunde en TCG, toch denk ik nog steeds dat creatieve methodologie een van de beste manieren zou kunnen zijn om dit conflict aan te pakken. Ik denk dat het een nieuwe manier van denken en doen kan bieden om in deze complexe culturele kwesties te spitten.

Wat voor ontwerp/project zou je in de toekomst willen realiseren en waarom?

De laatste tijd onderzoek ik specifiek twee richtingen. Het ene gaat over de toekomst tussen soorten, het andere over de relatie tussen geneeskunde en het menselijk lichaam. Sommige van mijn komende projecten gaan dus over de dystopische toekomst waarin geneeskunde gebruikt zou kunnen worden om het menselijk lichaam te manipuleren. Ik hoop dat de extreme speculaties de mensen bewust kunnen maken van het huidige patriarchale systeem in de geneeskunde. Daarnaast spitsen de andere projecten zich toe op de vraag hoe de mens nieuwe manieren kan vinden om met andere niet-menselijke soorten in het milieu samen te leven. Ik probeer verschillende intersoortelijke toekomstscenario’s te construeren om me de nieuwe mogelijkheden voor te stellen van een duurzame manier van samenleven op deze planeet. Om het hoofd te bieden aan het snel veranderende klimaat en milieu.

Hoe denk je dat jouw ontwerp een verschil kan maken?

Veel van de nieuwe biomedische wetenschappen bevatten ethische dilemma’s en sociale controverses. Soms zitten het grote publiek en de wetenschappers en artsen niet op één lijn wat de onderzoeksrichtingen van de nieuwe biotechnologie betreft. Als ontwerper en tegelijkertijd medisch professional geloof ik dat het een van de beste manieren is om ontwerp te gebruiken als een culturele sonde om te onderzoeken hoe mensen reageren op de toekomstige biomedische wetenschappen. Daarom bevat het grootste deel van mijn ontwerppraktijk de kwaliteit van interdisciplinair onderzoek, dat niet alleen de creatieve industrie ten goede kan komen, maar ook positieve feedback kan geven aan de geneeskunde zelf. De combinatie van ontwerpmethodologie en medische wetenschap in mijn projecten kan zeker een enorme impact hebben op het verkennen van de onbekende elementen in het tussengebied van ontwerp en wetenschap.

Kan je een andere interessante ontwerper noemen die aan hetzelfde onderwerp werkt, en vertellen wat zijn/haar projecten zo geweldig maakt?

Ik wil graag Paul Gong voorstellen. Hij is ook speculatief ontwerper en zijn praktijken concentreren zich op voedsel, het menselijk lichaam en geneeskunde. Zijn bekroonde project The Appendix Human gaat over het verkennen van de fictieve functionaliteit van rudimentaire organen in de toekomst. Zijn Human Hyena kreeg veel media-aandacht omdat hij speculeerde over een interessante mogelijke toekomst waarin mensen in staat zouden zijn om, net zoals de aasetende hyena, rot voedsel te consumeren en te verteren, om zo het probleem van de voedselschaarste aan te pakken. We delen veel vergelijkbare onderzoeksinteresses, dus werken we samen aan een gloednieuw project genaamd Free the Male Nipple, dat dit jaar gedeeltelijk wordt gefinancierd door Stimuleringsfonds. Dit project komt voort uit onze gedeelde interesses en zal een toekomstige operatie creëren om de mannelijke tepel te verwijderen, als een soort radicale praktijk van het feminisme. Het provocerende ontwerp zal worden gebruikt om de bestaande problematiek van de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen te weerspiegelen. We werken ook samen met een echte chirurg om de fictieve geneeskunde mede op te bouwen door een reeks objecten, beelden en voordrachten te creëren. Het wordt eind dit jaar voor het eerst gepresenteerd in Digital Art Center, Taipei. We zijn ook van plan om het in de toekomst in Nederland te vertonen.

Als je één persoon mocht kiezen om mee samen te werken (een ontwerper, politicus, kunstenaar, wetenschapper, organisatie, wie dan ook), wie zou je dan kiezen en waarom?

Ik heb geen specifiek persoon waarmee ik wil samenwerken. Maar ik zou wel enorm graag samenwerken met een diverse groep wetenschappers en artsen met allerlei verschillende achtergronden, omdat ik onderzoek hoe we ontwerp en kunst gebruiken om samen te werken met professionals in de wetenschap en de medische wereld. Ik hoop dat ik een specifieke transdisciplinaire onderzoeksmethode kan ontwikkelen waar beide partijen baat bij kunnen hebben. Daarvoor moet ik samenwerken met verschillende wetenschappelijke professionals. Na de ontwikkeling heb ik de ambitie om mijn onderzoeksresultaten te introduceren bij andere creatieve mensen die ook geïnteresseerd zijn in interdisciplinair werk op het raakvlak tussen ontwerp en geneeskunde. Ik hoop dat mijn ervaringen een referentie en voorbeeld kunnen zijn voor jonge ontwerpers die ook deze richting op willen.