WDE Spotlight: Michelle Baggerman & Jessica den Hartog

Kunnen jullie iets meer over jezelf, jullie achtergronden en ontwerppraktijk vertellen?

Michelle Baggerman (M): Ik ben design researcher en richt me op duurzaamheid in textiel door oude technieken en materialen te combineren met nieuwe materialen en technologie. Ik heb gestudeerd aan de Design Academy Eindhoven en de Willem de Kooning Academie (Piet Zwart Institute) en naast mijn onafhankelijke onderzoekswerk ben ik ook research coordinator bij ArtEZ Future Makers en werk ik voor het TextielMuseum en TextielLab in Tilburg. 

Jessica den Hartog (J): Ik, Jessica den Hartog, ben materiaalonderzoeker en transformeer plastic afval naar kunstobjecten met als doel de kijker te informeren en inspireren over de waarde van afval. Afval is mijn materialenbron, ik recycle het plastic op kleine schaal per soort kunststof en kleur, hierdoor kan ik vrije keuzes maken als ontwerpster. Het werk is een continu proces waarin ik experimenteer op het gebied van materiaal, kleur en techniek om de veelzijdigheid van dit materiaal weer te geven. Ik ben afgestudeerd aan de kunstacademie van Maastricht, vier jaar geleden.

Jullie project Chrysalis is tijdens Dutch Design Week onderdeel van de Embassy of Rethinking Plastic. Wat kunnen jullie ons over dit project vertellen?

Met Project Chrysalis onderzoeken we nieuwe mogelijkheden om afval plastic hoogwaardig te recyclen, door er garens van te maken. Dit gebeurt al met bijv. PET flessen, maar gerecycled HDPE wordt op het moment vooral laagwaardig toegepast, bijvoorbeeld als verkeerspaaltjes. In project Chrysalis proberen we kwaliteit en de schoonheid in dit materiaal naar boven te halen en te laten zien hoe het op basis daarvan beter gebruikt kan worden.

Kunnen jullie uitleggen hoe dit project zich verhoudt tot het verhaal van deze Embassy?

Ook bij ons werk gaat het om rethinking. Het heroverwegen van het huidige (recycling)systeem. We vragen ons af ‘waarom werkt dit zo?’ en ‘kan het niet beter als we..?’. Door samen te werken met bedrijven in de keten, een plastic- sorteerbedrijf en een onderzoekslab dat garens ontwikkelt voor de industrie, komen we met elkaar tot nieuwe inzichten.

Jullie doen veel projecten rondom plastic waste. Waarom hebben jullie besloten om je met dit thema bezig te houden?

M: Omdat het nodig is! Plastic is in principe een materiaal dat ongelooflijk praktisch en veelzijdig is en duurzaam in de zin dat het heel erg lang mee kan gaan, maar we gebruiken het totaal verkeerd doordat het zo goedkoop is. In mijn werk probeer ik te laten zien hoe raar dat is, en hoe nodig het is dat we dit veranderen. Hoe meer mensen zich daar mee bezig houden, hoe groter de kans dat we met zijn allen anders naar dit materiaal gaan kijken en betere keuzes maken.

J: Ik heb een enorm grote liefde voor het materiaal plastic. Jarenlang op de kunstacademie koos ik dit materiaal automatisch om mijn projecten te kunnen realiseren. Toen ik tijdens mijn afstuderen een eigen project mocht ontwikkelen was het al snel duidelijk dat dit over plastic moest gaan! Ik werd platgegooid met het nieuws dat plastic een slecht materiaal is, overal rondzwerft en dat het materiaal minimale waarde heeft. Wil ik als ontwerpster dit materiaal blijven gebruiken dan moet ik mij gaan verdiepen in het recycle-proces en daar de schoonheid in weergeven. Nu, vijf jaar verder, zie in het als een continu proces waar ik mij in wil blijven specialiseren.

Wat voor ontwerp/project zouden jullie nog graag realiseren in de toekomst en waarom?

M: Ik kies altijd voor projecten waar ik veel kan leren. Als je iets niet begrijpt en je erover kunt verwonderen, liggen daar interessante kansen voor ontwerp. Door te ontwerpen kun je grip krijgen op complexe onderwerpen en anderen hierin meenemen. 

J: Het generen van nieuwe kennis op het gebied van duurzaamheid vind ik belangrijk. Hierdoor heb ik het gevoel dat ik iets toevoeg aan de maatschappij. Deze zelfontplooiing wil continu voeden met een creatief proces, daarnaast wil ik deze nieuwe kennis uitdragen. Wat ik op dit moment het liefst zou willen is mezelf opsluiten voor een aantal jaar om oppervlaktes opnieuw vorm te geven vanuit plastic afval. Veel samenwerkingen met allerlei professionals en het uiteindelijk presenteren met een mega expositie met daaromheen allerlei activiteiten, waardoor we weer met diverse mensen in gesprek te gaan om echt een beweging in gang te kunnen zetten.

Kunnen jullie een andere interessante ontwerper noemen die zich bezighoudt met hetzelfde onderwerp, en waarom is zijn/haar werk zo sterk in jullie ogen?

M: Jessica! We zijn gaan samenwerken omdat we geïnspireerd raakten door elkaars werk en zagen dat we raakvlakken hadden, maar ook veel van elkaar konden leren. Ik vind Jessica een enorm sterk in haar manier van experimenteren en het laten zien van schoonheid in wat voor anderen afval is. 

J: Gelukkig zijn er steeds meer ontwerpers die zich in dit onderwerp verdiepen en met hele toffe ideeën komen. Ik denk juist dat we met elkaar kunnen zorgen voor verandering. Om er een aantal te noemen. Overtreders W, Precious Plastic, The New Raw, Dirk van der Kooij en natuurlijk Michelle Baggerman.

Hoe denken jullie dat je met jullie werk impact kan maken?

Door niet alleen voor te stellen, maar ook te bewijzen dat het anders kan en anders moet. Dit doen we door samenwerking met de industrie: we blijven niet steken in de wereld van mooie designproducten, maar proberen te kijken waar de mogelijkheden zijn om het systeem van binnenuit te veranderen.

Als jullie één persoon mochten kiezen om mee samen te werken (een wetenschapper, kunstenaar, filosoof, bioloog, ontwerper, politicus, wie dan ook), wie zouden jullie kiezen en waarom?

We zouden graag willen werken met een goede chemicus. We zijn nu met ons project op een punt beland dat we het echt moeten gaan hebben over de chemie van kunststoffen. Wat gebeurt er op moleculair niveau? Hoe bewerk je dat en wat is de speelruimte die wij als ontwerpers daarbinnen kunnen vinden? 

Voor/met welk bedrijf zouden jullie heel graag een keer een project willen doen? En wat voor project zou dat zijn?

M: In de EU is onlangs het Plastic Pact gelanceerd, dat overheden en bedrijven samenbrengt om te werken aan circulariteit in plastics en waardoor nu o.a. ’single use plastics’ verboden zijn. Hier is nog heel veel creativiteit en ‘rethinking’ nodig want met circulariteit alleen is het probleem dat in de afgelopen decennia is gecreëerd nog niet opgelost. Daar zou ik graag over meedenken. 

J: Ik zou graag een collectie stoelen op de markt willen zetten met als uitgangspunt gerecycled plastic en kleurontwerp. Het liefst zou ik mijn ideeën hiervoor willen uitwerken met een merk zoals Hay.