WDE Spotlight: What The Studio

Kunnen jullie iets meer over jullie zelf en jullie ontwerppraktijk vertellen?

What The Studio is een ontwerpstudio bestaand uit creatief duo Sara Landeira en Ekhiñe Domínguez. We komen uit Barcelona en Bilbao, maar het grootste deel van ons leven als professioneel ontwerpers heeft zich in Nederland ontwikkeld. Onze kleine studio is in Amsterdam. 

Ons werk richt zich op visuele communicatie. Binnen dit brede werkveld creëren we vooral visuele identiteiten en communicatiecampagnes. We werken zowel voor opdrachtgevers uit verschillende sectoren als voor andere (grotere) creatieve bureaus. 

Hoewel de studio alleen uit ons tweeën bestaat, werken we veel samen met andere mensen, afhankelijk van de grootte en vereisten van elk project.

Jullie project No Place for Sex Trafficking is onderdeel van de Embassy of Safety tijdens Dutch Design Week. Wat kunnen jullie ons vertellen over dit project?

De ontwikkeling van No Place for Sex Trafficking (NPFST) is gestart binnen What Design Can Do’s No Minor Thing Challenge (2018). Het was een voorstel op het verzoek van het Openbaar Ministerie om creatieve manieren te bedenken om het probleem van seksuele uitbuiting van minderjarigen in de Nederland aan te pakken.

Vanuit het oogpunt van visuele communicatie kwamen we op het idee om een certificaat voor hotels te creëren dat het probleem zichtbaar zou maken – zoiets als een TripAdvisor of een duurzaamheidslabel, maar dan gericht op een sociaal aspect. Om niet alleen het publieke bewustzijn te activeren, stelden we voor om hotels het certificaat te laten behalen. En dat ze hun werknemers moesten opleiden om seksuele uitbuiting te voorkomen. Het OM en Ministerie van Justitie en Veiligheid waren enthousiast over het concept en hielpen dit te realiseren. 

Dus creëerden we een online platform met informatie over seksuele uitbuiting en een certificeringsprogramma voor hotels genaamd No Room for Sex Trafficking. Bedrijven kunnen zich gratis registreren en hun teams uitnodigen om een korte online training te volgen waarin medewerkers de signalen van seksuele uitbuiting leren herkennen en hoe daarop te reageren. Zodra 60% van het personeel van een bedrijf de cursus heeft voltooid, ontvangt het bedrijf een certificeringspakket met gedrukte en digitale materialen die kunnen worden gebruikt om bewustzijn te creëren in hun gebouwen en online kanalen. De inhoud van de training is ontwikkeld in samenwerking met NGO Defence for Children en met bijdragen van de Politie en het OM.

NPFST werd gelanceerd in september 2020 en sindsdien hebben ongeveer 200 hotels deelgenomen aan het programma, zijn bijna 3000 medewerkers opgeleid en zijn er meer dan 100 gecertificeerde hotels. Het online platform is nu beschikbaar in het Engels, Nederlands en Pools, en binnenkort in nog vier talen. Uiteindelijk richten we ons op het ontwikkelen van nieuwe programma’s voor andere takken van de horeca, zoals bars, restaurants en taxichauffeurs.

Kunnen jullie uitleggen hoe je project zich verhoudt tot het verhaal van deze Embassy?

Het thema van de Embassy of Safety is Verrassende Veiligheid. In NPFST is de ‘verrassing’ dat hotelmanagers bereid zijn de handen uit de mouwen te steken en seksuele uitbuiting tegen te gaan. 

Met NPFST worden hotels een veiligere plek waar (seks)handelaren niet gemakkelijk kunnen opereren, zullen mannen die betalen voor seks twee keer nadenken voordat ze een mogelijk uitgebuite en/of minderjarige sekswerker ontmoeten. Ook zullen gasten zich in het algemeen bewust worden dat seksuele uitbuiting nog steeds een probleem is.

Gaan de projecten van What The Studio vaak over dit thema? 

Niet echt. De thema’s van de projecten waaraan we werken zijn heel divers, maar we leveren natuurlijk altijd graag een positieve bijdrage aan een maatschappelijk doel. Het meest verwante project waar we de afgelopen tijd aan hebben gewerkt was een publicatie over de toekomst van de Nederlandse politie, in opdracht van Dutch Design Foundation. Het was een veel kleiner project, maar het interessante was dat we een beeldtaal konden bedenken die heel anders was dan dat je van een politiegerelateerde publicatie zou verwachten. Zoals bij NPFST, willen we in elk project een beeldtaal bedenken die past bij het onderwerp, maar die ook ter discussie stelt wat wordt verwacht binnen de beeldcultuur van een bepaalde sector.

Wat voor soort ontwerp/project zouden jullie in de toekomst willen realiseren en waarom?

Meer projecten zoals NPFST, waarbij een concept helemaal vanaf het begin moet worden ontwikkeld, zonder vooraf gedefinieerde formaten en te leveren producten. We willen graag meer interactie en beleving in onze projecten opnemen, of dat nu in de digitale of fysieke ruimte is. We houden van afwisseling: als een project alles kan omvatten (digitaal, print, ruimtelijk ontwerp), dan zijn we tevreden. En als het een positieve impact heeft op de samenleving, nog beter.

Hoe denk je dat jullie ontwerp impact kan hebben?

De impact begint natuurlijk bij een innovatief idee dat slim is vormgegeven. Dit betekent dat je voldoende tijd moet hebben om verschillende richtingen te onderzoeken en te verkennen voordat je definitieve keuzes maakt. En dan heb je een goed budget nodig waarmee je de implementatie kunt opschalen en wordt gezien.

Vaak is de tijd beperkt in projecten voor de meer commerciële klanten, terwijl het beperkte budget het probleem is voor de culturele/sociale projecten. Daarnaast hebben briefings meestal een vooraf gedefinieerde reeks formaten en te leveren producten, terwijl we vinden dat dergelijke beslissingen door de ontwerpers en strategen moeten worden genomen. Ook als we slim proberen te denken, is het een hele uitdaging om binnen zulke grenzen impact te realiseren.

Kunnen jullie nog een interessante ontwerper noemen die aan hetzelfde soort onderwerpen werkt en wat zijn/haar projecten zo geweldig maakt?

Het is niet helemaal verwant, maar het werk van de Spaanse productontwerper Curro Claret schiet me te binnen. Zijn projecten zijn origineel en spelen vaak in op maatschappelijke vraagstukken op een werkelijk inclusieve, eenvoudige en afvalvrije manier. We houden van de bescheidenheid en eerlijkheid van zijn resultaten, die volgens ons op de grens tussen ontwerp en kunst liggen.

Als je één persoon zou mogen kiezen om mee samen te werken (een ontwerper, politicus, kunstenaar, wetenschapper, organisatie, wie dan ook), wie zouden jullie dan kiezen en waarom?

Het is moeilijk om één specifieke persoon te kiezen omdat er veel mensen zijn die we bewonderen, maar over het algemeen zouden we graag willen samenwerken met mensen uit andere vakgebieden dan de onze. Mensen met wie we de meer artistiek vrije kant van onze praktijk zouden kunnen verkennen. Zoals kunstenaars, curatoren of schrijvers.

Voor/met welk bedrijf zouden jullie een project willen doen? En wat voor project zou dat zijn?

Net als bij particulieren hebben we niet één bepaalde ‘ideale klant’, maar vele. Voor ons gaat het meer om wat ze doen en voor wie, en hoeveel vrijheid en vertrouwen mogelijk is als we met hen samenwerken.